تعیین دوز مناسب و موءثر دپرنیل بر نورون های حرکتی نخاع نوزادان موش صحرایی بعد از قطع عصب سیاتیک

زمینه : دپرنیل دارای اثر محافظتی بر روی نورون های حرکتی نخاع است. هدف : مطالعه به منظور تعیین دوز موءثر داروی دپرنیل بر وزن, مرگ و میر و تعداد نورون های حرکتی نخاع نوزادان موش صحرایی اکسوتومی انجام شد. مواد و روش ها : در این پژوهش از 100 سر نوزاد موش نژاد اسپراگ داولی استفاده شد. ابتدا موش ها به وسیله هیپوترمی بی هوش و عصب سیاتیک پای چپ در وسط ران قطع شد. یک ساعت بعد از اکسوتومی, نوزادان به ده گروه ده تایی تقسیم شدند و روزانه به ترتیب 1/0 میلی لیتر مقادیر 25/0 , 10 , 30, 45, 60, 70, 90, 100و110 میلی گرم برکیلوگرم دارو برای نه گروه و برای گروه دهم (شاهد) آب مقطر به روش داخل صفاقی تزریق شد. اولین تزریق یک ساعت بعد از آکسوتومی انجام و 21 روز طول کشید. در مقادیر 90 به بعد هیچ نمونه ای جمع آوری نشد. سپس حیوان های آکسوتومی شده قربانی شدند و نخاع تمام نمونه ها در ناحیه L1 مهره کمری که معادل L4-L6 سگمان نخاعی است, برداشت شد. بعد از پردازش بافتی, رنگ آمیزی اختصاصی کرسیل فست ویولت انجام و با استفاده از میکروسکوپ نوری تعداد نورون های شاخ قدامی دو طرف نخاع شمارش شد. طبیعی بودن داده ها با آزمون K-S تاءیید شد. یافته ها : ضریب همبستگی میزان بقای حیوان ها, وزن و درصد بقای نورون های حرکتی به ترتیب 922/0-=r , 879/0-=r و 605/0-=r بود. آنالیز واریانس اختلاف معنی داری را بین دوزهای مختلف نشان داد. نتیجه گیری : دوز موءثر دپرنیل 30 میلی گرم بر کیلوگرم بود و این دارو یک اثر آنتی آپوپتوتیک بر روی نورون های حرکتی نخاع نوزادان آکسوتومی شده داشت.